به گزارش گلستان ما ؛ در آیین اسلام کسی بر دیگری برتری ندارد و آنچه که میان دو تن به عنوان معیار شایستگی و برتری قرار می گیرد داشتن تقوی و توانمندیهای لازم است .

اما یکی از آسیب های بزرگی که جکومت های اسلامی را تهدید می کند موروثی شدن قدرت و حکومت است که باعث می شود شایسته ها کنار روند و افرادی که در یک بستر اجتماعی رفاهی و بدون تلاش و ممارست و فقط به جهت داشتن منابع مالی و امکانات چند کلاس درس خوانده اند زمام امور را در دست می گیرند.

این شیوه دقیقا همان حکومت اموی است که معاویه بعد از مرگش خلافت را به یزید می سپارد در حالیکه امت اسلامی به شرب خمر کردن یزید و بوزینه باز بودن وی و عدم شایستگی اش برای خلافت اذعان داشتند اما معاویه با موروثی کردن قدرت ضربه بزرگی به اسلام زد.

در واقع نمی توان دستاوردهای اسلام که ثمره خون هزاران مجاهد و سرباز اعم از زن و مرد ، پیر و جوان و ...  است را با منافع فامیلی پیوند زد و انحصار یک میراث ملی را تا ابد به نام شخصیتهای خاص زد و دیگر مردم برای هر کاری باید از آنها اجازه بگیرند و اگر هم می خواهند رشد و ترقی کنند تا آنجا جا دارند که به جایگاه آقازاده ها خدشه ای وارد نکنند.

آفت موروثی کردن حکومت و قدرت در اسلام آنقدر مذموم است که امام خمینی (ره) بعد از اینکه انقلاب را به سرمنزل مقصود رساند خود به قم رفت و تمام اعوان و بستگان خود از داشتن شغل های حساس و دولتی منع کرد و در حالیکه خیلی از اطرافیان به حاج احمد آقا برای پست های بالا نظر داشتند اما امام (ره) مخالفت می کرد.

اما متاسفانه برخی از اطرافیان امام (ره) و شخصیتهایی که خیلی با ایشان احساس قرابت می کنند در امتحان فامیل بازی رد شدند و توانستند چشم بر تخلفات فرزندان خود ببندند و دیدیم که وقتی یکی از این آقازاده ها در ماه اخیر محکوم شد مادر وی با چه ادبیاتی(پدرسوخته بازی) قوه قضاییه را مورد خطاب قرار داد.

امروز برخی از شخصیتها که از یک بستر اجتماعی زجر کشیده و دود چراغ خورده رشد نکرده اند و به صرف فرزند فلان شخصیت بودن می خواهند جای در پای بزرگان بگذارند ، چطور می توانند امت اسلامی را به سرمنزل مقصود برسانند ؟

مردم چطور باور کنند کسی که حتی یک سیلی برای این انقلاب نخورده و حتی طعم چند لحظه بی آبی ، بیکاری ، بی پولی ، نداری و هزار گرفتاری دیگر را نکشیده ، درد آنها را بفهمد و در جهت آنها قدم بر دارد ؟

در واقع این عین استبداد است که یک مسئول و یا شخصیتی بعد از خودش، جایگاه خود را به فرزندش بسپارد و با این کار نه تنها اعتماد مردمی را از بین می برد بلکه زمینه ساز فساد و فقر و استبداد در جامعه خواهد شد.

انتهای پیام /